Turan Aksoy’un 1980’li yıllardan bugüne kadarki üretimine bakıldığında, çevresinde olan biteni sınıflandırma, adlandırma ve kavramsallaştırma arayışında olduğu görülür ki, bu tavır nominalist estetiğin ta kendisidir. Sanatçı, tıpkı bir nominalist gibi iç ve dış dünyasının gerçekliklerini, deneyimlerini esas alır. Kendi yaşamından, deneyimlediği olaylardan ve toplumsal normlardan yola çıkarak bunları kişiselleştirir, politize eder, yer yer soyutlar, erotik ve/veya sarkastik hale getirir, metaforlarla ve/veya gerçeküstü elemanlarla örerek tavrını belirler.

Sanatçı bu noktada izleyiciyi de kurduğu bu yapının içine çekmek yerine karşısında, belirli bir mesafede tutar. İzleyici, bu anlam katmanları karşısında tavrını belirlediğinde o da yapının içine dâhil olur. Özel (intime) olanın sorgulanması, adlandırılması ve kavramsallaştırılması, nominalist tavrı Turan Aksoy’un otuz yılı aşkın üretiminin temel noktasıdır.

Burcu Pelvanoğlu