Aslı Narin'in yakın dönemde ürettiği fotoğraf serileriyle buluntu fotoğraflardan oluşan bir başka seriyi bir araya getirdiği Carpe Noctem, geceyi hakkını vererek yaşama çağrısında bulunuyor. Sergide sanatçı, hem geceleyin sokakta yaptığı gezintilerle fotoğrafların bir kahramanı, hem de gecenin hayatı kavramaya dair potansiyelini, karanlığın içindeki aydınlığı ve gün ışığında mümkün olmayacak başka türlü bir oluş halini keşfetmeye çalışan bir araştırmacı gibi karşımıza çıkıyor. Gecenin karanlığını, görsel deneyimleri ve fotografik imgeleri eşik fikri etrafında birleştirerek görsel estetik deneyimin sınırlarını araştırıyor.

Antik Yunan anlatılarında Tanrıça Niks ile kişilik kazanan Gece, ezeli gece ile dünyevi gece arasındaki eşiği de simgeler. Dünyevi gece somut ve algılanabilir bir dünyaya aitken, ezeli gece bunun ötesini simgeler. Gecenin eşiğini aşmak, duyularla algılanabilir dünyevi deneyimlerin sınırlarını da aşmak demektir. Narin'in görme eşiğinde yakaladığı görüntüler aracılığıyla yaşamın sahici yanını sezme çabası, gecenin sonunda karanlıktan yeniden gün ışığına çıktığında bir çeşit yenilenme yaşamayı hedefler. Carpe Noctem, eşikten atladıktan sonra yaşananların kaydını tutarak bu dönüşüm sürecini, görmenin sınırlarında dolanan bir estetikle izleyiciye sunuyor.

Carpe Noctem, gecenin eşiğinin aşılmasıyla yerlerin ve zamanların birbirine geçtiği, karanlık dar sokaklardan, yerleşimin olmadığı geniş boşluklara uzanan bir yolculuğu sunmaktadır. Fotoğraflardaki mekânların kimisi aşina olduğumuz yerler gibi görünse de, sanatçı fotoğraf tekniğiyle bunları hem olduklarından daha yabancı hem de birbirinin yerine geçebilecek hale getiriyor. Yani farklı şehirlerin sokakları birbirine karışıyor. Yaptıkları anlık çağrışımlarla izleyiciye de karanlık sokaklardaki deneyimi anımsatıyor. Böylece yer ve zamanı muğlak, sınırsız ve herkese ait kılıyor.

Narin, çoğunu sokaklarda çektiği fotoğraflar aracılığıyla, dünyayla gecenin bilinmezliği içinde bir bağ kurarak sadece estetik deneyim yoluyla elde edilebilecek bir bilginin peşinden gidiyor. Ancak bu deneyim, fotoğraf çekme eylemi sonucunda çıkacak olan nihai imgeyle sınırlı değil. Sanatçı sokaklarda gezinme eyleminin kendisiyle ortaya çıkan, varoluşa dair daha önce fark edilmemiş bir potansiyelin ya da gecenin muğlak akışkanlığı içinde aklın sınırlarının ötesinde bir oluşu tecrübe etmeyi deniyor.

Rana Öztürk