"Millî Reasürans Sanat Galerisi’ndeki sergisinde Burcu Aksoy, mantık ve makullüğün sınırlarını aştıktan sonraki akıl halini anlatmak için varlığımızın karanlığına dalmaktan korkmuyor. Parçalanmış imgelerinde psikoloji ve psikanaliz bağlamında aklıselim ile deliliğin anlamlarını eleştirel bir biçimde ele almak için akıl hastanelerinin iç mekânlarını ele alıyor. İşlerinde düzlemsellik yerine çok boyutluluk özelliği ile herhangi bir nesnelliğe ve gerçekliğin evrenselliğine ve algısına dair güvensizlik var. Karmaşık bir mekânsal soyutlama var etmek için çeşitli odaların unsurlarını iç içe geçiriyor. Akıl hastanelerinin iç mekânlarından esinlenmesine rağmen fotoğraflarında perspektif ve kompozisyon kavramları hükümlerini yitirmiş oluyor. Bunun yerine dünyamızın heterojenliğine atıfta bulunan birçok çekici mekânsal görüntü eklektik ve çoğulcu bir estetik ile sunuluyor.

Mekânları parçalara ayırdıktan sonra mekânsal bir kaleydoskop yaratmak amacı ile akıl hastanelerin farklı yerlerini birleştiriyor ve yön, yerçekimi, perspektif ve gerçekliği anlamak için başvurulan diğer kılavuzlar geçersiz kılınıyor. İzleyici, Aksoy’un iç ve dış mekân özelliklerini ve mimarlık ve donanımın yapısal unsurlarını birbirine kattığı görsel bir kasırganın içine çekilmiş oluyor. İmgelerinde bir çizgi, şekil ve doku patlaması olmasına ve böylece estetik anlamda bir doluluğa kavuşmalarına rağmen, tuhaf bir boşluk ve yalnızlık hissi vuku buluyor. Aynı zamanda neredeyse tamamen renksiz olmalarından dolayı oldukça karanlık ve tekinsiz bir atmosfer eserlere hükmediyor. Siyah, gri ve beyaz tonlar mekânları nitelendiriyor. Bir yandan bu tek renklilik süratlenen çizgilerin ve girdaplı şekillerin dinamik karakterini destekliyor. Aynı zamanda bu renksizlik adeta hayat, neşe ve mutluluğun eksikliğine dair son kanıt gibi. Burada Aksoy modern toplumda akıl hastanelerine dair olumsuz ve eleştirel fikrini açığa vuruyor.”

Marcus Graf